مسعود امیری در یادداشتی برای
تابناک فارس نوشت:ناکامی تیم فجر سپاسی در آستانه پیوستن به لیگ برتر را نباید صرفا یک پدیده ورزشی قلمداد کرد.
امروزه منطق مدیریتی و اقتصادی است که پاسخ این اتفاقات را پیش روی ما قرار می دهد.
در تعیین میزان توسعه یافتگی کشورها گفته اند : مساحت تحت اشغال بنگاههای
رقابتی هر کشور از سرزمین ملی ، یکی از فاکتورهای تعیین کننده به حساب می
آید.
آثار این شاخص را با نگاهی اجمالی به اتفاقات فوتبالی می توان به وضوح دید .
اولا سه تیم صعود کرده به لیگ برتر در سال جاری، هر سه پشتوانه صنعتی و اقتصادی داشته اند.
پیکان؛ ماشین سازی و صنعت نفت آبادان ؛!!!
ثانیا
بجز استقلال و پرسپولیس که تحت حمایت ویژه هستند ،اکثرتیمهای لیگ برتر کشور(از جمله استقلال خوزستان که قهرمان این فصل شد) پشتوانه
صنعتی و اقتصادی دارند و اتفاقا رده های بالای جدول را هم به خود اختصاص
داده اند.
چند تیم باقیمانده که از چنین امتیازی برخوردار نیستند در قعر جدول قرار گرفته و یا سقوط کرده اند.
ثالثا لیگ دسته یک هم از این قاعده مستثنی نیست . از ده تیم اول این لیگ 8 تیم وابسته به بنگاههای اقتصادی استان و منطقه خود هستند!!
نکته تامل بر انگیز دیگر اینکه سه تیم از این ده تیم از استان کرمان و متکی به صنایع معدنی این استان هستند!!
امیدوارم
توانسته باشم از این منظر بخشی از بحران عمیقی که فارس با آن دست به
گریبان است و جوانان استان سنگینی بار آن را مظلومانه بدوش می کشند بیان
کنم.
اضافه می کنم که هم اکنون 8 تیم از 16 تیم لیگ برتر کشور صرفا از سه استان اصفهان ، آذربایجان شرقی و خوزستان به ایگ برتر آمده اند.
آیا این همه را نباید هشداری جدی به نخبگان و دست اندرکاران استان قلمداد کنیم؟
چه اتفاقی افتاده است که فارس پهناور به اندازه یک سوم آذربایجان شرقی در لیگ برتر سهمیه ندارد؟!!
آیا ناکامی جوانان و باشگاههای استان را باید پای ناتوانی و عدم لیاقت خودشان گذاشت و از کنار قضیه عبور کرد؟